Even voorstellen…Wie is Eva Berkeveld?

Mijn naam is Eva, 25 jaar, woonachtig in Amsterdam en werkzaam als promovendus bij de afdeling Traumachirurgie van AmsterdamUMC, locatie VUmc. Tijdens mijn studie geneeskunde aan de VU is mijn enthousiasme voor de traumachirurgie en het verrichten van onderzoek ontstaan.

In het acute stadium van patiëntenzorg is het belangrijk dat alles zo effectief en efficiënt mogelijk verloopt. Het trachten bij te dragen aan deze belangrijke fase vind ik ontzettend interessant. In oktober 2019 ben ik gestart met mijn promotietraject waarin ik onderzoek doe naar de optimalisatie van tijd, communicatie en kwaliteit in de vroege fase van acute traumazorg. Voor dit onderzoek maken we gebruik van data uit de landelijke traumaregistratie (LTR) die via NAZNW beschikbaar zijn gesteld.

Waar ben je op dit moment mee bezig?

We leggen momenteel de laatste hand aan de dataverzameling voor de zogeheten traumaklok-studie, waarbij we ons focussen op de COVID-19 trauma opvangen, aangezien daar weer net een andere opvangstrategie aan te pas komt. Voor een andere studie naar het effect op de bezetting van de traumazorg bij de fusie van twee trauma centra, analyseren we momenteel de data. Bij dit grote project komen veel aspecten van de acute zorg keten aan de orde, zoals de prehospitale fase met het bijbehorend verschil in afstand naar het traumacentrum, maar ook de grotere druk op de shockrooms en dientengevolge de opvangteams die hierbij nodig zijn. Verder werken we aan een protocol om de trauma-overdracht parameters (trauma-SBARR), eerder geïdentificeerd door Harmsen et al. 2017, te valideren in de praktijk. Daarnaast houd ik mij bezig met PhD-gerelateerde taken, zoals het begeleiden van wetenschappelijke stage studenten en het lesgeven aan medisch bachelor studenten, waar ik ook veel voldoening uit haal.

Welke onderzoeksvragen zullen er straks in jouw proefschrift beantwoord zijn?

De vragen waar ik momenteel aan werk zijn de volgende:

• Wat is het effect van prehospitale tijd op mortaliteit in polytrauma patiënten?
• Wat is het effect van een traumaklok op de trauma opvang duur in level 1 trauma centrum?
• Wat is het effect van centralisatie van twee traumacentra op de bezetting van de traumazorg (o.a. patiëntenzorg, capaciteit en personele bezetting)?
• Hoe kan de zorg verleend door het Mobiel Medisch Team (MMT) van Amsterdam UMC, locatie VUmc, verder geoptimaliseerd worden?
• Op welke manier kan het gebruik van de trauma-SBARR parameters het beste geïmplementeerd worden in de praktijk?
• Hoe is de patiëntcoördinatie opgezet in de acute fase van de COVID-19 crisis in regio Amsterdam?

In hoeverre heeft de COVID-19 crisis jouw onderzoek beïnvloed?

Binnen mijn promotie heb ik geleerd dat het laagdrempelige contact en onderhouden van ‘korte lijnen’ met alle betrokkenen, waaronder collega’s binnen de trauma- onderzoeksgroep en Netwerk Acute Zorg, maar ook collega’s van de Spoedeisende Hulp en de afdeling, enorm bevorderlijk is voor de samenwerking en de kwaliteit van een project. Door de COVID-19 crisis werden we gedwongen dit op een andere manier vorm te geven, wat nu middels wekelijkse zoomsessies en veel telefoontjes naar de werkvloer alsnog lukt. Toch is het anders dan even bij elkaar langslopen. Tegelijkertijd gaf de noodzaak tot thuiswerken ook de gelegenheid om in alle rust met een kritische én creatieve blik de onderzoeksplannen verder uit te denken.

Tenslotte ervaar ik het als inspirerend om nauw betrokken te kunnen zijn bij de spreiding van de COVID-19 patiënten in de regio. De efficiënte manier waarop het communicatie- en coördinatie systeem is opgezet door mensen met ervaring in het managen van crisissituaties, vind ik bijzonder leerzaam om van dichtbij mee te kunnen maken. Voor mij persoonlijk draagt dit bij aan een ruimer begrip van de acute zorg, wat ik nu maar ook in de toekomst verder hoop te ontwikkelen en toe te passen.